عالم لاهوت

---

عالم لاهوت، همان عالم الوهیت و عالم ربوبی است.

۱ - توضیح

---

عالم لاهوت، همان عالم الوهیت و عالم ربوبی است. یعنی ذات مقدس واجب الوجود که مستجمع جمیع صفات کمالیه است. البته در آن مرتبه از وجود، ‌ آنچه هست یک وجود اطلاقی است و بس. ذات پروردگار به تنهایی عالمی است و عظیم‌ترین عوالم است، زیرا ذات حق، محیط بر همه عوالم مادون است و ذره‌ای وجود از احاطه قیومی او خارج نمی‌باشد.

۲ - دیدگاه امام خمینی

---

به اعتقاد امام خمینی، فیض الهی بر دو گونه است:
۱- فیض اقدس به ظهور اسماء الهی و اعیان ثابته می‌انجامد که بر اساس آن ساحت تعینات حقی مطرح است.
۲- فیض مقدس که به وسیله تعینات خلقی ظاهر می‌شود.
تجلیات صقع ربوبی و تعینات حقی همان عالم اسماء و صفات است که گاهی از آن به عالم لاهوت، عالم سرمدیت و صقع ربوبی یاد می‌شود. امام خمینی، عالم لاهوت را مبدأ سلسله نزولی می‌داند که از وجود ذات باری تعالی آغاز می‌شود و جامع جمیع اسماء حسنای خداوند و منبع فیض الهی و گسترده نور وجود است. بنابر نظر امام خمینی، نام‌های دیگر این عالم عبارتند از: عالم ربوبی، عالم سرمد و عالم اسماء.
امام خمینی این عالم لاهوت را عالمی محیط بر عالم دهر و آنچه پایین‌تر از آن است می‌داند به‌گونه‌ای که تمام عوالم مبدعات، مخترعات و کائنات و بر تمام کره وجود محیط است. تنظیم نظام عالم لاهوت بر اساس اسماء الهی سامان می‌یابد و همه حقایق نظام کیانی با وساطت اسماء الهی و اسماء کونی می‌باشد و اسم اعظم، نخستین اسمی است که از عالم لاهوت ظهور می‌کند و اسماء الهی در واحدیت به‌صورت زنجیره‌ای طولی مرتب خواهند بود و پس از اسم جامع الله که کلی‌ترین اسم به شمار می‌آید و پس از آن دیگر اسماء و اعیان ثابته می‌باشد.

۳ - پانویس

---